નદીઓ વિશાળ થઇ આ પટમાં
પણ ક્યાય કોઇ કિનારા નથી
નીર મહિં આમતેમ ઘુઘવ્યા કરું છું
પણ હાથ પર હાથ દેનાર સહારા નથી
કદાચ કોઇ કિનારે પહોંચી ગયા
તો ક્ષણને સજાવનાર વિસામા નથી
હોડી, હલેસુ અને હું સાવ એકલા
દર્દને સમજનાર કોઇ અમારા નથી
સુરજની આશ છે એનો જ ઉજસ છે
દિવસે ચમકતા અહીં કોઇ સિતારા નથી
મન મહીં સળગતો પ્રશ્ન છે આ
કેમ અમે એકલા કોઇ અમારા નથી
સનમ અમારી કેવી છે !
બદલાતી મૌસમ જેવી છે .
ઉનાળા જેમ તે તપતપે ,
ને પ્રેમવર્ષાની હેલી છે .
સનમ અમારી કેવી છે !
નાજૂક ફૂલડાં જેવી છે .
દિવસે ગુલાબ ને રાતરાણી ,
પારિજાત સમી તે મહેકી છે .
સનમ અમારી કેવી છે !
સકળ બ્રહ્માંડ જેવી છે .
ચાંદ ધરા સમી શ્વેત શીતળ ,
ને છોડ લજામણી જેવી છે .
સનમ અમારી કેવી છે !
દાદીમાની વાર્તા જેવી છે .
નટખટ મોહક સુંદર શાંત ,
આકાશની પરી જેવી છે
દિલ તારી યાદોથી ખુબ ઉભરાય છે
પછી ટપકે આસુ બની આખો માંથી
આંખ તારી તસવીર થી છલકાય છે
પછી તું દેખાય રોજ સપના માંથી
મનમાં તું વિચારોના તરગો લાવે છે
પછી સપનાં દેખાય ખુલીઆંખ માંથી
હોઠ પર તારું જ નામ આવી જાય છે
પછી તું દેખાય તારા આભાસ માંથી
તને ઓળખું છું, મા !
સરે અચાનક હોઠેથી બસ, એક વેણ તે,ખમ્મા !
ખમ્મા કહેતાં પાંપણ પરથી નહીં ખરેલાં આંસુ,
ઘરને ખૂણે એકલવાયું વરસે છે ચોમાસું,
મળે લ્હેરખી : હોઉં ભલે હું લૂ-ઝરતા મારગમાં ….
તરુણા પેઠે આવે કે હડસેલે,કોઈ ફેંકે
પગ પર ઊભો થાઉં ફરી તારી મમતાના ટેકે
દશે ટેરવાં અડે ને પીડા છૂ થાતી પળભરમાં ….
ઘરથી જાઉં દૂર છતાં તું હોય આંખની સામે
કોણ અભાગી હોય જે માને આમ સદા ના પામે ?
સ્મરણ-સ્મરણ તે તીરથ : તારી એમ કરું પરકમ્મા ….
તને ઓળખું છું, મા !
જ્યાં જ્યાં નજર મારી ઠરે યાદી ભરી ત્યાં આપની
આંસુ મહીંયે આંખથી યાદી ઝરે છે આપની
માશૂકોના ગાલની લાલી મહીં લાલી અને જ્યાં જ્યાં
ચમન જ્યાં જ્યાં ગુલો ત્યાં ત્યાં નિશાની આપની
જોઉં અહીં ત્યાં આવતી દરિયાવની મીઠી લહર,
તેની ઉપર ચાલી રહી નાજુક સવારી આપની !
તારા ઉપર તારા તણાં ઝૂમી રહ્યાં જે ઝૂમખાં,
તે યાદ આપે આંખને ગેબી કચેરી આપની !
આ ખૂનને ચરખે અને રાતે અમારી ગોદમાં,
આ દમ-બ-દમ બોલી રહી ઝીણી સિતારી આપની !
આકાશથી વર્ષાવતા છો ખંજરો દુશ્મન બધા ;
યાદી બનીને ઢાલ ખેંચાઈ રહી છે આપની !
દેખી બૂરાઈ ના ડરું હું, શી ફિકર છે પાપની ?
ધોવા બૂરાઈને બધે ગંગા વહે છે આપની !
થાકું સિતમથી હોય જ્યાં ના કોઈ ક્યાંયે આશના ;
તાજી બની ત્યાં ત્યાં ચડે પેલી શરાબી આપની !
જ્યાં જ્યાં મિલાવે હાથ યારો ત્યાં ત્યાં મિલાવી હાથને,
અહેશાનમાં દિલ ઝૂકતું, રહેમત ખડી ત્યાં આપની !
પ્યારું તજીને પ્યાર કોઈ આદરે છેલ્લી સફર :
ધોવાઈ યાદી ત્યાં રડાવે છે જુદાઈ આપની !
રોઉં ન કાં એ રાહમાં એ બાકી રહીને એકલો ?
આશકોના રાહની જે રાહદારી આપની !
જૂનું નવું જાણું અને રોઉં હસું તે તે બધું :
જૂની નવી ના કાંઈ તાજી એક યાદી આપની !
ભૂલી જવાતી છો બધી લાખો કિતાબો સામટી :
જોયું ન જોયું છો બને જો એક યાદી આપની !
કિસ્મત કરાવે ભૂલ તે ભૂલો કરી નાખું બધી ;
છે આખરે તો એકલી ને એ જ યાદી આપની !
લાગ્યો કસુંબીનો રંગ –
રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ !
જનનીના હૈયામાં પોઢંતા પોઢંતા પીધો કસુંબીનો રંગ;
ધોળાં ધાવણ કેરી ધારાએ ધારાએ પામ્યો કસુંબીનો રંગ… રાજ..
બહેનીને કંઠે નીતરતાં હાલરડાંમાં ઘોળ્યો કસુંબીનો રંગ
ભીષણ રાત્રિ કેરા પહાડોની ત્રાડોએ ચોળ્યો કસુંબીનો રંગ… રાજ..
દુનિયાના વીરોનાં લીલાં બલિદાનોમાં ભભક્યો કસુંબીનો રંગ
સાગરને પારે સ્વાધીનતાની કબરોમાં મહેક્યો કસુંબીનો રંગ… રાજ..
ભક્તોના તંબૂરથી ટપકેલો મસ્તીભર ચાખ્યો કસુંબીનો રંગ
વહાલી દિલદારાના પગની મેંદી પરથી ચૂમ્યો કસુંબીનો રંગ… રાજ..
નવલી દુનિયા કેરા સ્વપ્નોમાં કવિઓએ ગાયો કસુંબીનો રંગ
મુક્તિને ક્યારે નિજ રક્તો રેડણહારે પાયો કસુંબીનો રંગ… રાજ..
પીડિતની આંસુડાધારે – હાહાકારે રેલ્યો કસુંબીનો રંગ
શહીદોના ધગઘગતા નિ:શ્વાસે નિ:શ્વાસે સળગ્યો કસુંબીનો રંગ … રાજ..
ધરતીનાં ભૂખ્યાં કંગાલોને ગાલે છલકાયો કસુંબીનો રંગ
બિસ્મિલ બેટાંઓની માતાને ભાલે મલકાયો કસુંબીનો રંગ … રાજ ..
ઘોળી ઘોળી પ્યાલાં ભરિયા : રંગીલા હો! પીજો કસુંબીનો રંગ
દોરંગા દેખીને ડરિયાં : ટેકીલાં હો! લેજો કસુંબીનો રંગ … રાજ ..
રાજ, મને લાગ્યો કસુંબીનો રંગ –
લાગ્યો કસુંબીનો રંગ !
જે આંસુ ખોઉં છું એનો મને અવેજ મળે
કે હું રડું તો તમારા નયનમાં ભેજ મળે
તમારી પ્રીત મળે ને ફકત મને જ મળે
પછી ભલે ને વધારે નહિ તો સહેજ મળે
મળે છે સ્નેહના સાથી ઘણાં યે દુનિયામાં
હૃદયને હઠ છે પ્રથમ જે મળ્યા’તા એ જ મળે
જો મળવું હોય તો ‘બેફામ’ની કબર પર જા
હવે એ રખડું નથી કે તને બધે જ મળ
